Over wuivende populieren, loskomen en flow

Over wuivende populieren, loskomen en flow

Het spookt in haar hoofd. Irene’s baan is omgeven met onzekerheden. Wat wordt er nu van haar verwacht? Voldoet ze daar wel aan? Ze verlangt naar rust in haar hoofd.

Irene (39) is orthopedagoog in de jeugdzorg, waar ze inhoudelijk leiding geeft aan andere hulpverleners. Door een grote reorganisatie is haar positie onzeker geworden. Tot voor kort waren haar taken duidelijk en was helder waar verantwoordelijkheden lagen. Nu is onduidelijk wat haar functie in houdt en waar ze precies verantwoordelijk voor is.

Irene vraagt zich af ‘wat moet ik nu doen? Wat wordt er nu echt van me verwacht?’ Ze voelt zich een speelbal van de organisatie die elke keer iets anders verwacht zonder dat het duidelijk is waar ze heel willen, zonder visie of doel. Niemand lijkt de koers te weten en Irene weet niet wat haar boven haar hoofd hangt. Dat maakt haar onrustig.

Daar komt nog bij dat ze een jaar geleden moeder is geworden van een dochter. Het moederschap heeft haar gevoeliger gemaakt voor de problemen van de gezinnen – alles komt heftiger aan. ‘Wil en kan ik wel doorgaan met dit werken in de jeugdzorg?’ vraagt ze zich af.

Wuivende populieren

We wandelen in Amelisweerd. Irene zucht en puft naast me en kijkt naar de grond. ‘Zullen we even aankomen hier in het bos, ik heb er een eenvoudige oefening voor’, zeg ik. Ze knikt en we doen de Basiswandeling. Ze ademt de frisse lucht en ‘hapt’ de natuur naar binnen. Ze ontspant en kijkt om zich heen.

‘Lekker die boerderijlucht. Wat zou ik graag in een huis wonen dichtbij de natuur, ach, een tuin zou al geweldig zijn. Kijk, de wuivende populieren!’ De populieren inspireren haar en doen haar denken aan flow. Ze glimlacht en ademt nog eens diep in. ‘Wanneer voel jij je in ‘flow’, Irene?’ Ze weet het meteen: ‘wanneer we onze krachten bundelen. Gezamenlijk voor een goed doel’.

Wat wìl ik nou?

We gaan verder met haar flow en haar wensen-die-er-toe-doen. Ze weet waar ze goed in is, maar wat zou ze graag wìllen? Met de wuivende populieren in het zicht wordt haar stem enthousiaster en haar lichaam beweeglijker. Ze lijkt ‘open’ te gaan en haar idee krijgt meer vorm. Ze vertelt over de kinderboerderij waar ze met haar dochter komt. Irene fantaseert om daar een horecagelegenheid van te maken waar moeders met hun kinderen komen. Samen bakken ze taarten, boetseren en schilderen ze. De kinderen kunnen vrij spelen en er is oppas.

En wat doet Irene? ‘Ik voer gesprekken met moeders over hun vitaliteit en hoe het met de kinderen gaat.’ ‘Dus je werkt als orthopedagoog maar dan met lichtere vragen in een genoeglijke sfeer?’ ‘Ja!’

Staat het kind centraal?

Terwijl we op de brug staan en over het water kijken geniet ze van de serene stilte. Ze gaat verder. ‘Weet je, ik hoor zo vaak dat ouders tijdens een echtscheiding zeggen dat ze hun kinderen centraal stellen. Maar als puntje bij paaltje komt stellen ze hun eigen belangen voorop. Heftige vechtscheidingen zijn vréselijk voor een kind. Het raakt helemaal ondergesneeuwd, verstikt in loyaliteit, terwijl ouders verzanden in hun emotionele strijd. Dáár zou ik wat aan willen doen!’ Ze lijkt vastbesloten en concreet denkt ze aan advocaat voor kinderen, of werken bij een kinderrechtswinkel.

NLP

‘Goh’, zegt ze met haar gezicht naar de zon en haar ogen fijngeknepen, ‘wat fijn om zo los te gaan. Ik durf het nu.’ Ze zwaait met haar armen. ‘Ik heb nóg een idee! NLP!’ Daar deed ze al een opleiding in en de resultaten maken haar enthousiast. Binnen haar organisatie is daar misschien wel ruimte voor. ‘Hoe?’ Vervolgens bespreken we hoe ze dit aan wil pakken.

We hebben gewandeld, taart gegeten bij de Veldkeuken en zijn weer terug bij ons startpunt. Aan de hand van wandelopdrachten die ze thuis zal doen kan ze haar vrij-voelen en durf verstevigen, haar ideeën verder onderzoeken en NLP proberen te integreren in haar huidige werk. Vol enthousiasme gaat ze weer naar huis, de wuivende populieren indachtig.

Ze laat er geen gras over groeien

Irene laat er geen gras over groeien. Ze heeft initiatief genomen en doet meer wat zìj wil: ze doet nu NLP met collega’s die vastlopen en zich overbelast voelen. Tegelijkertijd geeft ze zelf meer duidelijkheid over wat zij wil doen bij het aansturen van de nieuwe teams.

Kinderen

Ondertussen doet Irene het Talentenonderzoek. Ze komt goed uit de verf wanneer ze met een vaste groep collega’s aan de slag gaat en als teamleider en coach fungeert. De krachten bundelen dus. Irene is goed in overzicht creëren en wil graag betekenisvol zijn. Ze heeft behoefte heeft aan stevige afspraken en transparantie. Ze functioneert het beste wanneer de zaken goed zijn georganiseerd. ‘Maar dat is helaas vaak niet zo’ merkt ze op. Dat doet niet alleen mij tekort, de gezinnen en de kinderen ook’.

We doen de Natuurtaart, een oefening waarbij ze elementen uit het bos vindt die gaan over haar keuze. Met de zachtheid van de veer en het onverwacht weggesprongen konijn weet ze zeker dat het haar uiteindelijk gaat om de kinderen. Kinderen vormen haar goede doel. ‘Ik wil er zijn voor de kìnderen. Niet zozeer direct met hen werken, maar in een zakelijke context echt iets voor hen betekenen. Ja, dàt is wat ik echt wil’.

Thuis zal ze er verder over mijmeren. ‘Èn wandelen’, roept ze, ‘ik heb een nieuw park ontdekt met oude bomen, heel inspirerend. Ik wandel er veel met mijn dochter’.

Studeren

Irene pakt door. Ze is bezig haar NLP-activiteiten op haar werk verder uit te breiden en geeft op haar manier leiding aan haar teams: zakelijker, transparanter en met het kind in het vizier. ‘En’, zegt ze, ‘als ik me wil inzetten voor kinderen moet ik weer studeren. Ik heb het uitgezocht en Rechten zou de beste keuze zijn.’

‘Zo, dat is een stap’.

‘Ja, ik wil opkomen voor de rechten van kinderen en zorgen dat zij een stem krijgen. Het was heerlijk om zo vrij te denken, en verschillende opties te verkennen. Ik ben nu bij mijn kern en weet wat er voor nodig is om dat in te voegen in mijn toekomstige werk. Ik ervaar mijn eigen gevoel, zie dingen scherp en heb invloed doordat ik een andere positie inneem. Ik sta aan het roer! Rechten ga ik zeker studeren maar eerst wil ik genieten van mijn stevige houding in mijn werk. En van mijn gezin!
Ik voel me sterk en zeker geen speelbal.

Stralend wuift ze me uit en wijst nog even op de populieren. Ze staan er rustig bij vandaag, te baden in de zon.

© Hilde Backus Het Coach Bureau

Dit artikel verscheen eerder in de nieuwsbrief van Beter in het Groen

Wil je weten wat Beter in het Groen voor jou als Wandelcoach kan betekenen? Kijk hier