Doe het zelf in 2011!

Heb je genoten van het winterse weer? Amelisweerd en Rhijnauwen vormden een prachtige witte achtergrond voor de coachwandelingen. Welnu, het nieuwe jaar is begonnen. De vakantie, als je die had, zit er op. Ik hoop dat je genoot van vrije dagen, de feestdagen en het winterse weer.

En het nieuwe jaar? Heb je er zin in? Wordt komend jaar het jaar van geluk en plezier op vele fronten en ook in je werk? Wordt 2011 het jaar waarin je je werk naar jouw koers zet, waarin je je nieuwe baan vindt of de stap naar je eigen onderneming maakt! Wat ga je doen?

Ik wens je een gelukkig 2011 waarin je werkt met plezier, vervulling en succes. En als je nu even niet lekker gaat, wat helpt: Weet wat je talent is, doe er mee wat je het allerliefste wilt, en laat dat de hele wereld weten. Grote kans op succes èn je maak je een spurt in je ontwikkeling.

Marieke deed het. Haar werk kostte haar veel energie en gaf haar geen inspiratie. Een van haar talenten is schrijven en daarmee vervult ze nu haar grootste wens. Èn ze laat het de wereld weten. Lees haar zelfgeschreven ervaringen van de 4 coachwandelingen van het wandelcoach programma ‘Ontdek je talent en wie je bent!’, in een serie van 4 wandelcoach Ezines. Ze beschrijft steeds één wandeling. Haar beleving van de volgende wandelingen lees je de komende 3 dinsdagen. Lees vandaag ‘Doen wat ik niet laten kan’. Marieke deed het. Met succes. En nu is het aan jou: doe het zelf in 2011!

Wandelcoach ezine-artikel: Doen wat ik niet laten kan!

door Marieke Sweens

Het was ergens begin juli toen ik voor de eerste keer wandelcoach Hilde Backus sprak. Dat was tijdens een telefoongesprek waarin we een eerste afspraak maakten, die pas eind augustus kon plaatsvinden. “Zal ik je alvast een opdracht sturen om de tijd tot dan te overbruggen?” stelde Hilde voor. “Weet je wat, ik stuur je wel twee opdrachten.”

Schrijfster worden

Eind augustus zit ik eindelijk op het busstation in Utrecht op de bus naar Bunnik. Bijna een halfuur moet ik wachten en in die tijd geniet ik lekker van de zon en overdenk ik welke inzichten de twee opdrachten me al gebracht hebben.

Wat me heel duidelijk is geworden, is dat ik op een professionele manier mijn weblog wil uitbreiden. Dat ik daaraan gerelateerd schrijfwerk wil doen, liefst zelfs op één of andere manier een boek uitgeven. Het wonderlijke is dat deze wens niet eens volslagen nieuw voor me is. Integendeel. Als kind al wilde ik schrijfster worden. Maakte ik krantjes, tijdschriften, boekjes en schreef ik schriften vol verhalen.

Een ander belangrijk inzicht is dat ik het helemaal niet fijn vind om elke dag naar hetzelfde kantoor te gaan, dezelfde collega’s te zien, dezelfde dingen als altijd te horen. Het benauwt me. Het blokkeert me. Ik heb behoefte aan vrijheid. Terwijl ik er altijd van overtuigd was dat ik zo van structuur houd. Maar niet op deze manier.

Vrijheid is onderweg zijn

Terwijl ik op het busstation overdenk wat ik geleerd heb van de opdrachten, geniet ik van de bedrijvigheid om me heen, van al die mensen die op pad zijn, die komen of juist gaan. Hier zomaar op een willekeurige dinsdag rond 10.00 uur ’s ochtends te zitten: het bevalt me. Het bevalt me om onderweg te zijn, om niet precies te weten wat me te wachten staat – dat is nou wat ik bedoel als ik het over vrijheid heb.

De Wondervraag

Zodra Hilde en ik met elkaar kennis hebben gemaakt, gaan we op weg. Het is prettig om aan een buitenstaander over alle grote en kleine frustraties op werk te praten. In combinatie met de mooie omgeving en de buitenlucht maakt dat mijn hoofd lekker leeg – wat goed uitkomt omdat ik daardoor alle ruimte heb om De Wondervraag te beantwoorden. De vraag komt er in het kort op neer hoe mijn dag eruit zou zien als ik die helemaal zou kunnen invullen zoals ik wil, met de dingen die ik het liefste doe, waarvan ik de meeste energie en voldoening krijg.

Ik heb me vaak voorgesteld hoe ander werk eruit zou zien en dan dacht ik daarbij steeds aan een baan op een kantoor. Ik stelde me eigenlijk net zoiets voor als ik nu doe, maar dan veel leuker, boeiender, uitdagender, met leukere collega’s in een mooier gebouw. Het gaf me nooit een bruisend gevoel, nooit zin om er direct aan te beginnen.

Als ik aan Hilde beschrijf hoe mijn Wonderdag eruit zou zien, krijg ik dat bruisende gevoel wèl. De Wonderdag speelt zich niet op kantoor af. Ik werk wel, en hard ook als het zo uitkomt, maar ik heb geen baas, ik ben nergens in dienst, en het kan zijn dat ik thuis werk, en het kan ook ergens anders zijn met andere mensen die net als ik voor zichzelf werken, creatief bezig zijn. Want dat ben ik ook, creatief bezig: tijdens mijn Wonderdag borrel ik van creativiteit, vloeien de woorden, de zinnen, de verhalen vanzelf uit mijn vingers op mijn weblog – en naar een publiek dat er wat aan heeft, dat daarin geïnteresseerd is.

Jasmijnthee en appeltaart

Terug bij theehuis Rhijnauwen, het beginpunt van de wandeling, met een kop jasmijnthee en een grote appelpunt voor mijn neus, bespreken we welke eerste stappen ik zou kunnen zetten om in het echte leven wonderdagen te realiseren. Die stappen liggen zo voor de hand dat ik mijn verbazing erover uitspreek dat ik ze zelf niet bedacht heb.

Dat is logisch, vindt Hilde. In je dagelijkse ritme heb je niet de rust en de ruimte om zo concreet bezig te zijn met wat je werkelijk wilt. Bovendien bedenk je dan al snel allerlei ja-maren: Ja, maar wat als het niet lukt? Ja, maar daarvoor heb ik toch geen tijd? etc. Nu is het Hilde die me die stappen als opdracht meegeeft: dat geeft er een ander gewicht aan.

Doen wat ik niet laten kan

De thee en de taart zijn op, de tijd is om. De volgende dag is het weer een gewone werkdag. En zoals gebruikelijk frustreert mijn werk me. Maar deze keer komt dat niet door de taken die ik heb, door mijn collega’s of door het donkere kantoor waarin ik zit. Nee, plotseling kan ik dat allemaal veel beter hebben. Wat me frustreert is dat ik nog niet aan de slag kan met de opdrachten van Hilde – zoveel zin heb ik daar in.

Deze frustratie leidt niet tot een diepe frons in mijn voorhoofd. Deze frustratie veroorzaakt sinds die ene wandelcoach wandeling een bijna voortdurende brede grijns en een juichend stemmetje binnenin mij: Ja! Het kan! Ik ga doen wat ik niet laten kan!

Marieke Sweens

Dank, Marieke voor je persoonlijke en pure verhaal. Ik hoop dat je (lezer) het inspirerend vindt. Wil je meer lezen hoe Marieke de wandeling verder beleefde kijk dan op haar weblog ditismarsmania bij Wonderdag en Groots. Je reactie op het artikel is welkom!

Dit is de beschrijving van de eerste  wandeling uit het wandelcoach programma ‘Ontdek je talent en wie je bent’. De volgende 3 wandelingen worden de komende dinsdagen gepubliceerd. Lees volgende week dinsdag 14 januari: ‘This is for real’.

Hartelijke groet,

Wandelcoach Hilde Backus

Wil je in het nieuwe jaar echt werk maken van je talenten? Heeft het nu lang genoeg geduurd dat je je wensen niet serieus nam? Wacht niet langer en meld je aan voor het beproefde individuele wandelcoach programma van 4 heerlijke wandelingen in de prachtige landgoederen Amelisweerd en Rhijnauwen. Je ontdekt je unieke talenten, je authentieke wensen, je drijfveren en je passende werksetting en daarmee de functie of rol waarin jij het gelukkigste zal zijn en het beste zal presteren. Geef het jezelf cadeau in het nieuwe jaar! Kijk bij Ontdek je talent en wie je bent!